ŞEHİDİM SENİN İZİNDEYİZ

Bir tomurcuktur, hep baharý bekleyen,
Mübarek ruhuna ilahi nizamý ekleyen,
Çiçekleri güldür, arýnýn peteðinde,
Gönlü baðlýdýr, vatanýn yüreðinde,
Tadý baldýr, düþmeyen dilimizde,
Makamý yücedir, Rabbi nezdinde.
Bu zulüm, iþkence bir gün elbet bitecek,
Þehitler diridir, yaþayacak kýyamete dek.
Senin kanýn sular, tomurcuk yüklü aðaçlarý,
Seninle yeþerir yurdumun güzel yapraklarý.
Dalýnda þimdi yumak yumak çiçek açmýþ,
Þehidimin gül kokusunu dünyaya saçmýþ…
Þehitliðin tadýný almayan ondan çekiniyor,
Onu tadýnca, yüz bin kere ölmek istiyor.
Þehidim Dini Ýslam için verir canýný,
Dava uðruna çekinmeden akýtýr kanýný.
Sizin yolunuz zirvedir; ulaþýlacak en son,
Gel yiðidim, sen de bu þerefli zirveye kon…
Hedefi olmayana, ulaþýlmaz görünür ora,
Aþýlmaz engeller ezilir altýnda baðýra baðýra,
Allah-ü Ekber diye can boðazdan çýktý mý?
Bütün dünya tevhidi haykýrýr baðýra baðýra.
Yüksekten görürsün, ikiyüzlü insanlarýn dramýný,
Senin yanýndayým deyip de ardýndan kuyu kazaný.
Sen, saf kalbinle aldanýrsýn düþmanýn sihirli sözüne,
Sen, boþa bakýp durursun onun ihanet yüklü gözüne.
Geldi, geçti ömür; ya öyle, ya da böyle,
Haydi, tevhitle Ýslam’ýn yüceliðini söyle.
Taþlý tarlada dilini zehirli yýlan olmasýn,
Hakký haykýran gönülleri asla sokmasýn.
Hakký söylemek olsun, gönül dünyasýnda,
Hakikatten uzaklaþmasýn bile rüyasýnda.
Þehidim; sen kurtuldun, biz ise hasret kaldýk,
Dünyanýn asýlsýz hülyalarýna pek mi pek daldýk.
Birliðimiz kaybolmuþ, birbirimizi boðmaktan,
Yeni yalanlarla her gün yeniden doðmaktan.
Biz çaresiz tekerlek olduk köhne hayatta,
Hayat bizi eritiyor, biz de eriyoruz ocakta.
Þehidim senin izindeyiz, ölümü tadacaðýz,
Ruhumuzu senin ölümsüzlüðüne katacaðýz…

05.03.1992
Konya
Sosyal Medyada Paylaşın: