( Yaþarsan eðer! )
Yýllar geçip bir gün yaþlandýðýnda:
Geçmiþe aðlarsýn, güne aðlarsýn!
En deðerlilerce dýþlandýðýnda;
Yarýnlara küsüp, düne aðlarsýn!
Boðaz düðümlenip zihin dalýnca,
Sâbit bakýþlarla gözler dolunca,
Mâzi, her duvara desen olunca;
Yanýp, dönüp, çöküp; yine aðlarsýn!
Uçunca kuþlarýn altýn kafesten,
Sesine ses gelmez bir can, bir sesten,
Yüzünü okþayan ýlýk nefesten;
Vazgeçip, buzlaþan yöne aðlarsýn!
Vârissiz vasiyet yazdýðýn zaman,
Unutulduðunu sezdiðin zaman,
Aynalarla akdî bozduðun zaman;
Alkýþta kaybolan üne aðlarsýn!
..Ve, artýk ömürle yarýþtýðýnda,
Cilvesiz, edâsýz kýrýþtýðýnda,
Çukur çukur olup buruþtuðunda;
Deriye aðlarsýn, tene aðlarsýn!
Fýrsat bulamazken halaydan, cazdan,
Ders çýkarmak yoktu hiç bir ikazdan.
Akord bozulunca o kýrýk sazdan;
Kaçýp da döndüðün dine aðlarsýn!
Pusulasýz kalýp þaþýrdýðýnda,
Yelkeni hiçlerle þiþirdiðinde,
Baþýný ellere düþürdüðünde;
Elife yas tutup, sine aðlarsýn!
Anbean kaderi insan yaþar da,
Bilmez þer hayýrda, hayýrsa þerde.
O siyah saçlara aklar düþer de;
Saate ay, aya; sene aðlarsýn!...