Bozkýrda kalkma vakti
Tan attý atacak
Zamanýn kaçýncý katmanýndan çoban
Salýyor yazý-yabana yanýk ýslýðýný
Ayýrýyor geceyi günden
Uçuruyor gönül daðýmýn çýðýný
Büyüyor göz bebeklerim
Havada asýlý kalýrken ellerim
Kayboluyor zamanda yerim
Güneþ yükseliyor alýþtýðý yerden
Gözleri inci-mercan
Etekleri zil-zurna
Serilip oturuyor yamaçlara
Saçlarýný çimenlere taratýyor
Humar humar bakýyor gözleri
Tokasýndan sarkýyor hanýmeli
Hani sen de olmasan kimse sormaz beni
Ne çok aðlamýþtým
Babam sýrtlamýþ götürürken annemi
Ýncecik omuzlarýna yüklenirken daðý
Ablamýn gözleri kan çanaðý
O da bir þey mi
On yedisinde talih bir dal gibi eydi
Gözleri son kez gözlerime deydi
Üflendi sur
Acý bir ti
Ve gitti
Þimdi nerede on yedisinde bir kýz görsem
Deliler gibi kýskanýrým
Ablam sanýrým
Saçlarý omuzlarýndan sarý nehirler gibi akardý
Annemden ödünçmüþ mavi gözleri
Uzandýðý yerde kalacak diye korkardým narin elleri
Son kez indirirken perdeleri
Parmaklarýndan döküldü kederi
Çocukluðumda ne çoktu mayýn tarlasý
Gençliðim el bombasý
Sonumuz dünya yasý
Nice devirler geçse de üzerinden
Þimdi ki gibi buluþuyoruz ara sýra
Önce ondan baþlýyoruz söze
Ýkimizin de çok yaralý gönül kayasý
Birlikte tutuyoruz uzun yasý
Hayrettin YAZICI
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.