bekledim...
gidip gelip baktým o telefonun anlamsýz ekranýna..
bekledim aramaný, her dakika belkiler geçti aklýmdan,
her saniye keþke dedim kimse duymadan..
korktum anlatmaya hala seni sevdiðimi,
hala sana deliler gibi aþýk olduðumu anlamalarýndan korktum...
insanlarýn o lanet olasý yüzlerinden sakladým gözlerimi...
evet..
artýk korkarak seviyorum seni ve bekliyorum..
beklediðim günleri biriktiriyorum..
her sabah uyandýðým yeni güne senin adýný veriyorum...
gidiþine yüklüyorum bütün mutsuzluklarýmý...
her gün karþýlaþýyorum piþmanlýðýmla..
Allah kahretsin neyi sevdim ben sende diyorum..
her seferinde bir cevap bulmaktan nefret ediyorum...
sana bakarken gözlerinde kendimi bulmayý sevdim..
sana sarýlmayý, teninin sýcaklýðýný dudaklarýmda hissetmeyi sevdim...
sana sarýlýp uyumayý, baþýmý göðsüne yaslamayý sevdim...
seni sevdiðimi defalarca haykýrabilmeyi sevdim yüzüne..
yokluðundan sonra farkettim baðýra çaðýra kavga etmeyi sevdim ben aslýnda...
’kaçan kovalanýr’ bunu bir türlü kabul ettiremedim beynime de kalbime de bu yüzden hep kovaladým...
sende kaçtýn.....
hýzlý ve büyük adýmlarla..
kimi zaman koþarcasýna, kimi zaman yürüyerek..
tam yakaladýðýmý sandýðýmda her defasýnda yerde buldum kendimi,
elimde sen deðil çakýl taþlarýnýn býraktýðý yaralar oldu..
derim parçalanýyordu seni severken,
yavaþ yavaþ tükenmek buydu iþte!...
seni severken bittim ben..
yokluðunla tamamlanacak, yok olmaktan kurtulacaktým oysa ki.....
nerden bilebilirdim gidiþinin bitmek olduðunu,
nerden bilebilirdim yokluðunun aslýnda öldürdüðünü beni..
ne olurdu sevsen beni??
ne olurdu son bir þans verseydin bana???
anlamýyorum, aklým almýyor bu kadar çabuk mu parçalanýr sevgiler..
bahsettiðim senin sevgin de deðil belki bilmiyorum bilemiyorum....
en azýndan benim sevgime saygý gösterseydin..
ölür müydün sanki sevseydin beni?
bu kadar zor olmamalýydý..
ben fazlasýný yapýyorum çünkü..
zorlanmadan, korkmadan, býkmadan, herkese-herþeye inat seviyorum....
yazýk benimki kadar olamadý yüreðin..
ben senin sevgisizliðinden korkarken sen sevmekten korktun...
iþte en büyük fark buydu ve sen bunu hiç kabul etmedin...
önceleri hatayý kendimde aradým,
suçladým kendimi, aklýmdaki her cümle seni haklý çýkarýyordu,
artýk kavgalarým kendimleydi...
senden sonra bende kýrdým kalbimi..
bütün suçu onun üstüne attým,
çaresizliðimden mi bilmiyorum tek sorumlu oydu artýk bencede...
sadece seni suçlamýyorum yüreðimi parçalarken, bende yardým ettim..
þimdi dokunmayý býrak bakamýyorum bile ona....
defalarca aldýðý darbeler bile rahat býraktý onu!
yüreðim artýk yerde,
yüzüne bile bakýlmayacak bir leþten farký yok...
yüreðim paramparça....
ve ona artýk sadece sen deðil bende bakamýyorum....
artýk seni sevmek sadece mazoþist eðilimlerden ibaret benim için..
çünkü seni sevmek bana sadece acý getiriyor..
seni sevdikçe caným acýyor..
derime batýyor sevgim..
seviyorum ve yeniliyorum artýk...
düþündüm ve vazgeçtim beklemekten seni....
sadece seviyorum..
paramparça yüreðimle........
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.