Hayat denen topraðýn susuz çoraklarýnda,
Her gün bir baþka engel aþar durur sýðýntý...
Düþünür de kendince ömür duraklarýnda,
Gülmeyen tâlihine þaþar durur sýðýntý...
Gariplik nakþý iþli açan her söz gülünde,
Bir küçük ümit arar sanki yangýn külünde,
Zaptolunmaz isyanlar kabarýnca gönlünde,
Kendi içinde dolar, taþar durur sýðýntý...
Aðýrlaþtýkça þartlar tüketir mecâlini,
Söylemez, söyleyemez kimseye melâlini,
Unutunca bazen de acýnacak hâlini,
Çocuk gibi þýmarýr, coþar durur sýðýntý...
Kaybolan gülüþünü rüyâlarýnda bulur,
Nefes nefes mutluluk, coþku, heyecan solur,
Gece bitmesin ister, uyanmak kâbus olur,
Düþ bahçesinde seker, koþar durur sýðýntý...
Gözü yok hiçbir þeyin miktarý, sayýsýnda,
Sorsan belki de daha ömrünün mayýsýnda,
Hiç tutunamadýðý hayatýn kýyýsýnda,
Bir eðreti duruþla yaþar durur sýðýntý...
Hicran Seçkin
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.