Ensemde bir tokat kaybolamamak Zehirli Galata posterinden fýrlayan kýz ve ben yürümekteyiz Sýzlayan bir sarýdýr Ýstanbul akþamlarý türküsü dilimizdeyken Gülümseyen bir týkanýk þiþko el ediyor Þaþý bakýp þaþýrmamýþlar kahvesinden iki çay söyleniyor Koca çýnarýn bir kolu eksik Rüzgâr usul rüzgâr mavi Bir kraliçe öpmediðinden hastalananlar sokaðýndayýz Cazibe uðraðý sohbetlerin ardýndan izin istiyoruz Zira demek için sebep arayan Almancýlar gibi Zira diyoruz olmadýk yerde Maarif takvimi bilgini bir amca fýrtýna çýkabilir diyor sessiz Eli o hemþire gibi susturma meraklýsý Yokuþ mu dik ben mi üretimsizim Yeþilmiþ banklar oldukça yeþil Soru sormaya korkan hademeler teþkilatýndan emekli biri Þarký izni alýp þakýyor hem de avaz avaza Þehrin göbeði neresi diye soruyor bir kýzýl Kaybettiði neyse üzmüþ onu çok belli Dedim ya daha önce kaybolamamak üzer beni Yitirmek deðil Okyanus ferahlýðý iddiasýndakiler çýkagelir aniden Ahenkle dans edenlerle randevulaþmýþlar meðerse Ay yanýðý köyünden kýrmýzý soðan gelecekti Karanfil kokuluymuþ derler o soðanlar için Kýrmýzý olsun istedik bugün Al rengi gök olsun sevgililer Bahçe duvarlarýmýzda mor güller oyun oynarlar Oklarýyla sokaktan geçenleri vururlar Âþýk olsunlar diye Kendinden geçmiþler karnavalýnda Ölümden güzel ‘þey’ i arayanlarýn ortasýnda kaldýk birden Bir kapý açýldý Açýlmakla bitmedi Büyüktü kapý ama beyazdý Kapý bir evliyaya eþikti Evliya bir þarkýdan baþkasý deðildi Beþiðimiz soðuk su Koca bir sandaldý karþýdan gelen Ýki fincan gözyaþý lazýmmýþ bizde kalmamýþ dedi afacan komþu çocuðu Aslýnda o evde ne çok eksik var diye düþünmek istedim Ki gözyaþý yoksa ne vardýr ki sahi Tanrý ödüllendirir bazen kimilerini Mesela yanlarýna hiç uðramayarak Ya da hep yanlarýndaymýþ hissiyle Koparýlmýþ saç telleri yavaþlatýr geceyi Anlatýlmaz uygunsuzluk þirin gelir kafalar Leyla Ýçtenlik sýnandý durduk yerde Çiçek adlarý yarýþmasý düzenlendi Renkler yarýþtý göze girmek için Lila öne çýktý bir ara Yine de bakir bir erenin oyuyla deðiþti her þey Birinci seçememek güldürdü bizi Ýyi oldu sanýrým Kimse küsmedi Dedim ya kocaman olmak yetmiyor her zaman Kahve fincanlarýnda eðlenceli ýþýklar çarptý gözümüze Masal anlattýk birbirimize Yaðmurdan ýslanmýþ bir yazar sordu Sizin elleriniz neden pembe ki Göz göze geldik kýkýrdarken Bilmiyorduk Bilmek istemiyorduk Biz de ona sus dedik Söyleme kimselere Sana ne hem Pembeyse pembe…
03.06.09
Nadir
Sosyal Medyada Paylaşın:
astakoz Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.