MUTLU SON

Yoruldum sana selâm vermekten.
Kaldýr peçeni yüzünü görem.
Kendimle kavga edip yermekten,
Diyemedim! Adanaydý yörem.

Çokca zamandýr, yüreðim yanar.
Aðladýðýmý nasýl söylerim.
Silik rüyaya, gözlerim kanar,
Sürüklenirken selde köylerim

Pervane diye, gökte dönerim.
Sen bilmesen de dostum demiþim.
Yelde yanan mum gibi sönerim.
Sorarým ona, niye sevmiþim.

Bitmeden rüya, uyandýr beni.
Þiirde mutlu sona korkarým.
Uzaklar, yakýn olurdu hani!
Gelmeni bekler, yola bakarým.

Gönlümde acý, içimde hasret.
Hiç bilinmeyen yere giderim.
Dediler; sakýn üzülme, sabret.
Aslýna uygun, baþka verelim.
21.11.2008
Ahmet Çelik
Ceyhan

Sosyal Medyada Paylaşın: