Aslýnda birgün gideceðini biliyordum. Gidiþin geliþin kadar sessiz olmayacaktý. Önce bir hançer saplayýp kalbimin tam orta yerine... Kapýmý çarpýp çýktýn sonra, iki damla gözyaþý býraktýn hatýra, yoksunluðunu sindirdin her anýma... Avuçlarýnla söktün kalbimi yüreðimden, Ellerinle kazýdýn ellerimden teninin kokusunu, umudumu... Gözlerin keskin býçaktý, gözlerimden umut ýþýklarýmý aldý, acýmadýn insafsýzdýn yarim... Yangýn oldun yaktýn hatýralarý, Bir ince alevdin, kor oldun,büyüdün... Býraktýðýn yerde kaldý yaþam, bir sonbahar acýsýydý. Kanadý kýrýk bir kuþ gibi çýrpýnmak kaldý, hepsi karanlýk yaþamlardý. senden bana tek kalan acý bir "SON BAKIÞ" tý...
Sosyal Medyada Paylaşın:
Karanlığın Kızı Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.