beygirime bindim de, geziyordum ormanda,
eski günler aklýma geliverdi o anda...
hani kýrkbeþ yýl önce, altýnda þu meþenin,
yarimle kol kolaydýk, haddi yoktu neþenin!
ýslýk çaldýðým dere, davar güttüðüm yamaç,
gözüm hicran deryasý, gönlüm anýlara aç!
küllü tepe çok dikti, zorlardý irademi;
þu kayanýn yanýna sererdim seccademi!
bir de dedemden kalma, kara martinim vardý,
omuzumda o varken, orman çakala dardý!
sesim de çok güzeldi, kuvvetliydi, yanýktý.
gazel söyleyiþime, bütün kýzlar tanýktý;
sesim mi, saçlarým mý, görünüþüm mü neydi,
köyün tüm güzelleri, peþimde pervaneydi,
heyecan sona erdi, kaçýrdým fadime’yi
onunla birleþtirdim, hayat-ý güzideyi...
........
þimdi ne fadime var, ne orman kaldý aslan,
otur da hayale dal, eski günlerini an!
yetmiþ yýl, yetmiþ saat, yetmiþ saniye þimdi,
demek beni yaþatan, ýrahmetlik eþimdi!