Bir masala dönüþür kýpýrdanýþlar Gün geceye Gece güne dönerken Fýrlar sarý, kýzýl, kahve! Yamar kendini, yayar yaprak yaprak Döker perde perde Eylül’ü tualine...
Ne geceyi tanýr Ne gündüzü…
Eser ardý ardýna savruluþlar Kýyam var Ateþ var Su var Bir zerre kalmaz dokunulmayan Karýþmayan birbirine.
Bulanmýþ, yorgun Býrakýrken kendini fýrça, Tual sonsuzluðu çeker içine...
Bir daha Bir daha okunmak isteyen renklerin mektubudur artýk Bir daha Bir daha yaþanmak isteyen mutluluðun resmi...