Hep mavinin tonlarýdýr benim için,yorgunluk Sevgi,herkes için aynýdýr herhalde,kýpkýrmýzý Nefret;Sarý Umut;Pembe Beyaz;El deðmemiþ taptaze temiz duygular Korkunun rengi;Kara... Ve hep çocukluðum gelir aklýma kapkara geceler, pembe gündüzler, annemin kýpkýrmýzý yüreði ve sarý sarý boyalý o ev kendimize koyduðumuz sýnýr, inadýna bütün gittiðimiz yollarýn nefretin,sarýnýn, sarý boyalý o evin üzerinden geçmesi toprak kokusu, oynadýðýmýz oyunlar ayaklarýmýz zonklayana dek koþuþturmalarýmýz sonra sonrasý malum mavi mavi bir yorgunluk umarsýz serilivermek yataða hiçbirþey engel deðil uykunun kaçmasýna þimdi ise eskisi gibi keyif vermiyor insana yorgunluk mavi mavi bir düþünce gelip saplanýyor beyninin merkezine; Kah kýpkýrmýzý kah pembe kah sarý en çokda kara, en çok da kara KAPKARA!...
Sosyal Medyada Paylaşın:
mona Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.