YURTSEVER DESTANI

(Sevgili Öðretmenim Hami KARSLI’ ya mektup.)*

Subaþýnda devler soyar milleti,
Ayýrdýnda bilmem kaçýmýz bizim?
Zor atarýz baþtan biz bu illeti,
Destekler savunur açýmýz bizim.

Tutsaðý olmuþlar nefretin kinin,
Ardýna sýðýnýp uydurma dinin.
Ötmüyor horozu Baykurt Fakir’in**
Gafletten uyumak suçumuz bizim.

Satarlar vataný elden gidiyor,
Oynanan oyunu kimler biliyor?
Biri gidip baþa biri geliyor,
Arsýz, hýrsýz baþta tacýmýz bizim.

Yandaþ olmadýk da düzenden yana;
Yurtseverler gitti ipe-zindana.
Dolmuyor meydanlar, bomboþ Ankara,
Boþlukta havlýyor kuçumuz bizim.

Aydýnýn feryadý çýktý ayyuka;
Ýpleri býraktýk, sabýk madrupa.
Umudumuz oldu þimdi avrupa;
Kaldý eksiðimiz haçýmýz bizim.

Yabana býraktýk içte birliði,
Aymazca yitirdik barýþ-dirliði.
Almýyor aklýmýz bunca körlüðü,
Bu yüzden dinmiyor acýmýz bizim.

Ýlimden irfandan öðretim uzak,
Çocuða gençliðe kurulur tuzak.
Kemalist eðitim, çýkýþtýr ancak;
Taþ koyar önüne hacýmýz bizim.

Ellilerden beri yenir hakkýmýz,
Ninniyle - masalla uyur halkýmýz.
Bu düzen deðiþir, belki yakýnýz;
O zaman alýnýr öcümüz bizim.

Kara yobaz aldý, erkin yerini,
Bulsalar fýrsatý yüzer derini.
Düþünce takkesi gördük kelini,
Ebedi ayrýldý keçimiz bizim.

Kemalist düþünce hâkim olunca;
Iþýktan korktular tarih boyunca.
"Þu Çýlgýn Türkler"e sövüp sayýnca,
Gidip altýn oldu sacýmýz bizim.

Yazara çizere kusur buldular,
Alçakca haince pusu kurdular.
Barýþa uçuþan kuþu vurdular;
Oylum oylum yanar içimiz bizim.

Baþlarýna türban, sarýk taktýlar,
Diri diri insan, canlar yaktýlar.
Ýzleyip uzaktan alkýþ tuttular,
Böyledir Sivas’tan göçümüz bizim.

Ülkeyi yöneten asýl rezalet:
Yobaz makamýndan alýr icazet.
Her tarafý sarmýþ türlü necaset,
Nasýl ayýklanýr çeçimiz bizim.

Bize ders veriyor, asil Fransa!
Türkü benzeterek Hitler’ e Hans’ a.
Cezayir zulmünü birisi ansa,
Sokaða çýkamaz pöçümüz bizim.

Yalanla küfürle almýþ nobeli,
Kimin nesidir bu, kimin gobeli?
Tarihten yazýndan yoktur haberi,
Köre ayna tutar hiçimiz bizim.

Coniler de yakýn etti ýraðý!
Ýran olacakmýþ, sonra duraðý.
Eþkýyalar orda, onun ulaðý,
Çözeceðiz diyor üçümüz bizim!

Kaldýrsa kabirden Atam baþýný,
Yeniden kurdursa "Halk Fýrkasý"ný
Kaptýrdý yurttaþým ekmek aþýný,
Aðlýyor anamýz bacýmýz bizim.

Hain ilan edip Nazým Hikmet’i,
Meczuba verdiler tüm fazileti.
Saðý biliriz de, sol ihaneti,
Yazmakla tükenmez uçumuz bizim.

Aydýnlara yazdýk biz bu destaný,
Saymýyoruz elbet yurdu sataný.
Býçaðýn sýrtýnda bulduk vataný,
Kavgayla aðardý saçýmýz bizim.

Ceplerde geziyor, avro ve dolar,
Ýthal mama yiyor artýk finolar.
Mutluluk resmini yapsýn Dino’ lar;
Diskodan çýkmýyor piçimiz bizim.

Feyzi’yim yolumuz insandan yana,
Sözümüz geçmiyor cahil üryana.
Þalvar lime lime tutmuyor yama,
Ne yapsak kapanmaz kýçýmýz bizim.

18 Ekim 06 / ANKARA

*1967 yýlýnda ortaokuldan edebiyat öðretmenim olan Hami KARSLI’ ya 2006 yýlýnda yazdýðým,
bu "mektup" 2009 yýlýnda da güncelliðini koruduðu için, burukluk duygusuyla sizlere takdim edilmiþtir.

** Deðerli yazarlarýmýzdan Fakir BAYKURT’un (yanýlmýyorsam) "Onuncu Köy" adlý eserinde: " Aðrý Daðýnýn Tepesine Bir Horoz Çýkacak, O Horoz Öttüðünde Bu Millet Uyanacaktýr" deniyordu. Bu sözlere gönderme yapýlmýþtýr.

Saygýlarýmla...
Feyzullah SEÇKÝN (Ozan Feyzi)




Sosyal Medyada Paylaşın: