özlem

kibrit çöplerini birleþtirince
bir ev oluyor bu resim
çöpleri tutusturunca dumanýna karýsýyor hayaller
el iþi derslerinin insana verdigi en önemli özellik buydu sanýrým
elinden geleni yapabilrsin
parmaðýnýn ucuyla bu geleni silip atabilrsin...
büyüsüne kapýlýrsýn bu hayatýn
yada bu hayatýn büyüsüyle
kaptýrýrsýn kendini
biçilen rollerin þehvetine
ne bir sabah var artýk
nede ertesi gün
radyo bültenlerinde adý geçen
bir tiyatro sahnesi
bahsedilen
üstü kalsýn dedirtecek cinsten bir öðle yemeði
3. sýnýf lokantada
üç çeþit yemek 2 lira dediði için gidilenlerden
belkide yemek icin deðil
sýrf doymak icin...

ne diyordum ben?
ne diyorum yada,
nede demek istemiyorum artýk
dediklerimden yoruldum, susmak için
yazýyorum
yazdýklarýmýn ötesinde
susuzluðum
bir kadýn bedeni
çözemediðim
bir özlem
vazgeçemediðim

alýþýlagelmiþin dýþýnda
bir akþam üzeri
bir kadýnýn suya deðerken ayaklarý
ne þair þairdir artýk
nede kadýn
þairin anlatmaya çalýþtýðý
buz gibi bir sevdanýn tarif edilemediði için
yok sayýldýðý
aksini ispat edemediði için
suçlu sayýlan bir kominist gibi
sanki aksini ispat etse asýlmayacak gibi
sanki asýlýnca
bütün suçlamalardan aklanacak gibi
sanki kafasýný ayýrýnca bedeninden
kafasýnýn içindekiler deðiþecekmiþ gibi

bir kadýnýn suya deðerken ayaklarý
istanbul’um akþam olur
yorulmuþ iþten eve dönerken
her dönüþten usanmýþ
çiçek pasajýnda sabahlamak ister
bir süre içer, yine sevgilisini özler
ve sularýna deðen ayaklarý unutup
özlem’ine yazar
ne býrakýp gider boðazlarýný
nede kaldýgý yerde
yazgýsýna eyvallah deyip
mutlu bir hayat sürer...
Sosyal Medyada Paylaşın: