Bu mayýs baþka mayýs, Aynalýkavaktayýz. Koynunda suyu Zevkten dört köþe bir havuz Üstünden atmaya çalýþýyor Son kýþ uykusunun tatlý mahmurluðunu. Dingin sularýn sakin dokunuþu Nilüferlerin yapraðýnda okþayýþ oluyor. Bir seviþmedir tutturuyor Nilüfer çiçeðinin açýk pembesi ile Baharýn dayanýlmaz esintisi sere serpe... Bu büyülü seviþmeye takýlýp kalýyor Sevgilisiz bir mor menekþe.
Sancýlý bir günün orta yerinde Bir bahar düþünden geçiþimi, Mutsuzluðu gönüllü seçiþimi Anlatayým derken istediðimce “Deðmeyin feryadýma Figanýma deðmeyin Eðer sevmek bu demekse Ben vazgeçtim beni sevmeyin” diye Sertab seslendi birden bire...
Dinledim derinden Haliç aðlýyordu kederinden..
Garip, zavallý, ihtiyar bir dilberdi o þimdi.
Kanadýný titretti bir kuþ Bir laventenin açýk penceresine tünedi Bir Aynalýkavak kasrýna baktý Bir o periþan dilbere “Müþterisi çoktan tükenmiþ Hey gidi altýn boynuz Kimdi seni aðlatan soysuz Nerede asýrlarca beklediðin O ipeksi dokunuþ” diye Aðýt yaktý keder ile...
Çimenler saçlarýndan hüzün damlattý avuçlarýma Okþanmayý býraktý nilüfer yapraklarý Pembelikler vazgeçti seviþmekten Sadece bir parça mutluluktu Hepsini hepsi birden unuttu...
Süslü mü süslü Gelin yüzlü duvarlara döndüm yüzümü, Selam sandým hasretime, Tutmak istedim o caným ellerini Kýrýþýk ellerimle...
Eskilerden kalan Masalsý makamýndan Son hoþ seda çýnladý kulaklarýmda..
Perdelerinde.... Toprak olmuþ, Ýnce, narin, nazenin parmaklarýn Gezindiðini gördüm tamburun. Ud, ney, kanun inlerken Yoksundu her biri sazendesinden...
Nameler döküldü sýra sýra Aynalýkavak ak polenler indirdi lapa lapa Altýnsarýsý ince toprak yollardan Akarken sana damla damla Ahþap bir masaya tutundum Eski bir filme girmiþ gibiydim. Ýstanbul’u yeniden sevmiþ gibiydim.
TAMAY ÖNAL POLAT Sosyal Medyada Paylaşın:
sihirimsi Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.