*** Ö M R Ü M ***

Ah, ömrüm, kime emanet ettin
Ýçimin aynasýna aðlayan öksüz sevdamý
Her yýkýlýþýn ardýndan durur gülüþün



Þimdi bir güz yaðmuru var içimde
Daðlara dokunup geçtiði martý kanatlarýnda
Dün gibi düþümde çocukluðum



Hangi güle uzansa ellerim
Dokunmadan geri döner dikenin arzusuna
Daðlar yýkýlsýn gözyaþlarýmdan bu dizelerin
Dalgalar denizine ýsýnmýþ, mavisine tutulmuþ güneþ



Ne zaman tutsam ellerini,
Kuþanýr ansýzýn hasretin tozlu raflardan önüme



Sonbaharý erteledim, leylaklar solmasýn
Su olsan sesinden tanýrým, topraðým uyanýr gülün kokusuna
Seni öper,
Mehtabýn ýþýðýna dalar gibi,



Gözlerinden buharlaþýr uçarým gökyüzüne
Sonra bulutlarýndan yaðmur olur düþerim her zerresine;



Geç öðrendim her þeyi aþk adýna
Aþk dediðin bir yanýlgý, acýyla bitter
Son nefesime sakladým
Yenilmiþ olmanýn, kederli yükünü...



Nuri Daðdelen



Sosyal Medyada Paylaşın: