DEVRİK BİR CÜMLE

ne vakit seni düþünsem,
o vakit öpüþür
akreple yelkovanlar,
ve yüreðime vurur soðuk bir izmir akþamý
sana karþýlýk vermiþtim,
duygularýmý ipotek altýna,
sana büyüttüðüm aþk,
herkeze, bir beden büyük geliyordu
yani o kadar çoktu.
ne vakit seni düþünsem,
senine boyuna sevilen senin,
aklýna düþmem de yeter,
tüm kelimelerimin çýplak kaldýðý,
soðuk kýþ akþamlarýnda,
senin adýnýn geçtiði, harflerle ýsýtýr kendini
sert görünen, yumuþak ünsüzler,
sen þimdi yanýmda olsaydýn,
nisan sarhoþluðu yaþamazdý,temmuzlar
ne vakit adýný hecelesem,
hep ayný þekilde oluyor yokluðun,
ki;
yokluðunda akýtýlan güzyaþlarý,
damlaya damlaya göl oluþturdu,
resminin eþliðine,
çok düþündüm ama,
kafiye bulamadým yüreðine,
sen yokken karanlýkmýþ o þehirde.
sahi, gözlerinden baþka
güneþ yok mu ege de.
sen ordan gittiðinde,
ardýndan kalýr kocaman devrik bir cümle.
senden söz açýyordum hep dost sohpetlerinde,
adýnýn geçmesi o kadar hoþtu ki;
gülüyorduk adýnýn ezgisiyle,
her nesneye adýný yapýþtýrýyordum
ve yürümeye çalýþýyordum, resminin gölgesiyle
ve sana kurduðum, cümlelerin
hepsinin öznesi
yüreðimde gizleniyordu.
bilirsin sen adýnýn ingilizcesini,
ama;
güzeldir, adýný türkçe seslendirmesi
sana bir kamyon dolusu
sözcüklerim vardý söylemek istediðim.
istemedin...
ne vakit seni düþünsem,
bir kuþun kanadýyla çizilir resmin
bakakalýrým resmine,
ve anýnda varýrým,
otobandan yüreðine.
emanet etmiþsin güzelliðini,
asýrlardan beri o þehre,
þimdi anlýyorum;
herkesin neden bu kadar çok istediðini,
güzelliðini emanet ettiðin þehri.
bir tek yüreðin sergilenmez,
yalancý vitrinlerde.
sende ben, tüm gecelerin
gerçekçi esmerliðini gördüm.
kangren olmuþtur, yüreðim artýk
sensizliðiin yaz mevsimlerinde,
unuttuðun liseli anlarýnda,
gülerken,gözlerin iliþti gözlerime.
haberin yoktu.
avuçlarýndan gemileri kaldýrýyordum,
yasak bir geçiþ yapýyordum,
yüzünün gümrüðünden.
haberin yoktu.
senden baþka bir þey alýnamýyor,
sana biriktirdiðm duygulardan.
evvel zamaný, kalbur zamana baðlayan
gecede,
seni düþünmek yasaktýr,
kambur kalýr düþüncelerim, yokuluðunun esaretinde,
oysa ben;
ne vakit seni düþünsem,
seni sevmekle ýslatýrým,
ege kýyýlarýný.
her dilde aynýdýr yokluðun,
her renkte,
her þekilde,
yoksun iþte.
gidiþin kaldý bir tek,
hiç gelmediðin yüreðimin,
masa örtüsünün üstünde,
seslenmek istedim sana,
bir þiir ezgisiyle,
çok düþündüm ama,
kafiye bulamadým yüreðine.
sen yokken karanlýkmýþ o þehirde.
sahi gözlerinden baþka,
güneþ yok mu ege de.
sen ordan gittiðinde,
ardýndan kalýr kocaman devrik bir cümle;
GÝDERKEN
GÖTÜR
BENÝ
DE
............................................
Sosyal Medyada Paylaşın: