KÖY ÇOCUKLARI

Tomurcuklanýp çiçek açar,
Etrafýna mis gibi koku saçar,
Su gibi gönüllere akar,
Neþeyle okula koþar,
Sevgi yüklü köy çocuklarý…
Kravat yok, önlük yok,
Ayakkabý yok, pantolon yok…
Nefesleri toprak kokar,
Tezek kokar, çamur kokar,
Aðaç kokar, çiçek kokar,
Bal kokar, nur kokar,
Aþk kokar, sevgi kokar…
Soru sorduðunda yutkunur,
Ruh âlemini anlatamaz,
Bilir ama konuþamaz,
Dili susar, gözleri konuþur…
Kalbi derinlere gider,
“Orman” der, sözü derindir,
Ormanlarýn içinde yüzer,
“Su” der, yutkunur,
Kaný, su kaynar buram buram,
Akar nehirlerden gönüllere…
“Süt” dersin,
Sütün içinden gelir,
Hayvanlarý saðar,
Sütü yoðurt yapar,
Yað yapar, bað yapar,
Bal yapar, sal yapar,
Çarþý ve pazarda satar…
Tarla eker, biçer,
Ürününü kalbine döker,
Yaylalardan, obalardan,
Soðuk sular içer…
Ýþ eðitimi dersini,
Yaþayarak uygular.
Biz onlara yüksek notu,
Vermekten neden kaçýnýrýz?
Ekmeðimizi onlar yapmaz mý?
Meyvelerimizi onlar toplamaz mý?
Yoðurdumuzu onlar yapmaz mý?
Balýmýzý onlar yapmaz mý?
Pekmezimizi onlar kaynatmaz mý?
Davarýmýzý onlar otlatmaz mý?
Yumurtalarýmýzý onlar toplamaz mý?
Ýneðimizi onlar saðmaz mý?
Ah benim sevgi yüklü köy çocuklarým!
Dersin en ala dersi,
Hayat Bilgisi Dersi bu deðil mi?
Onlarý köy ve þehir kültürüyle,
Harmanlayýp kaynaþtýrmalýyýz…
Okuma aþkýyla yanan köy çocuklarý,
Okumak için þehre inerler,
Peki, bir gün bile þehirliler,
Yaþamak için köye inerler mi?
Yürekten empati yapýp
Kendilerini onlarýn yerine koyarlar mý?
Köy çocuklarýný baðrýma basarým,
Okumanýn yollarýný,
Sonuna dek anlatýrým.
Bitsin artýk bu aristokratik yapý!
Hamurumuzda ve çamurumuzda,
Köy çocuklarý da bulunsun…
Onlar çok arýdýrlar;
Yalaný talaný bilmezler,
Hep doðruyu söylerler,
Süslü püslü giyinmezler,
Olduklarý gibi görünürler…
Kanaatkâr ve çilekeþtirler,
Ýnsanlara tepeden bakmazlar,
Hak ve adaletten sapmazlar…
Masum duruþlu, ceylan bakýþlý,
Benim köy çocuklarým…

24.12.2006
Akdaðmadeni
Sosyal Medyada Paylaşın: