Sen benimsin…
Tükenmeyen kalemimsin sen…
Ve de o kadar yazmama raðmen,
Dolduramadýðým beyaz, boþ sayfam…
Ne tatlýdýr bilir misin ?
Islak gecelerde alýp koynuma seni,
Sarýp sarmalamak doyasýya…
Mum ýþýðýnda gözlerini okumak saatlerce,
Parmaklarýmý dolaþtýrmak kadife teninde.
Büyüyen göz bebeklerindeki bakýþ,
Yýkar saflýðýn aklýmdaki tabularýný,
Issýz bir adanýn sessizliðine bürünürüm…
Huzurdan sonra kaç adým var sana ?
Veya hüzün, teninde açan hangi çiçeðin kokusu ?
Koparmaya kýyamadýðým,
Dokunurken yapraklarýna özlediðim,
Hangi çiçek ?...
Dalgalanmadan da güzel siyah saçlarýn !
Ve kokusu,
Baharý getirir goncalarýna iliþtirip.
Hâyâlle rüya arasýnda gidip gelmek kadar güzelsin,
Sevgili; düþ bahçende dolaþmak ne hoþ…
Ziyade aþklarýn melodramlarý sýzar,
Sesine mühürlediðim kulaklarýma…
Hüzzam makamýna tutulur gelir,
Titrek ve koþulsuz serzeniþin…
Seninle bir gün geçirmek ne güzel Sevgili !
Her aný bir ömrü kýskandýrýr…
Ömür, an kadar kýsamýdýr acaba ?
Ondan mýdýr gözlerinden döndüðüm anda,
Koca bir þehirde yitiriþim kendimi…
Düþürmemek adýnaysa;
Gözden süzülen bir damlayý,
Mutluluk gözyaþý da olsa adý,
Taþýyoruz ya mýsralara, kýtalara,
Þiirler çiçek açýyor ya,
Aþkta bu kadar var olabiliyoruz ya !
Ne âlâ…
Sen þiirsin Sevgili,
Vuslatým, hasretimsin sen…
Ve de o kadar yazmama raðmen,
Ki, tükenmeyecek kalem,
Her daim ezberimsin…
Her daim ezberimsin Sevgili…
____________________________________________________YaðMuRun ÝzÝ___________
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.