Bilirdim, her düþün vardý mutlaka bir sonu. Ya hiç baþlamadan bitenler hayatýn hangi oyunu?
Upuzun, uçsuz bucaksýz bir yoldu önümdeki.. Karanlýklarýnda kefenler sallanýrdý.. Kaç farklý sureti vardý ölümün?
Düþtüm yola cevapsýz sorularýma hergün birini daha ekleyerek Doðrulamadan düþtüm her seferinde. Kanayan yaralarýma tuz bastýlar hiç acýmadan. "Alýþ" dedim kendime.. Ýsyandý yalnýzlýðýmýn sesi, vahþetin çaðrýsýna gözü kapalý el uzatmaktý yenilmiþliðim..
Susturdum içimi, ben de sustum...
Sosyal Medyada Paylaşın:
anamaya Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.