MENÃœLER

Anasayfa

Åžiirler

Yazılar

Forum

Nedir?

Kitap

Bi Cümle

Ä°letiÅŸim

Çocukluktan Kalma Yamalı Düşler
Gule

Çocukluktan Kalma Yamalı Düşler







iki lokma arasý sürülen kuru çökelekti çocukluðumuz
çökerken aðýrlýðý sýrtýmýza ezilirken altýnda yaþamýn
yüzümüz gülmüþ içimiz kan aðlamýþ fark edilmemiþ yokluðumuz
nerden bilirdik ki yolun baþýnda çelme takacaðýný hayatýn

...



üzerinden geçmeye kýyamadýklarý
hep ayný yamalý yol olurdu anamýn-babamýn
hep ayný endiþeli gözlerini bize emanet edip giderlerdi iþe
kara kara düþünüp de boðuþurken bulunca onlarý
çocuk halimizle önemini bilemediðimiz ve adýný koyamadýðýmýz
bugünkü yoksulluk denen illetin içinde
hep ayný görünürdü solan yüzleri bize
gün hep ayný baþlardý
ayný kovalamaca ve yorgunluðun geçmeyen izleri sýçrardý üzerlerine



her gün sabahýn erken vaktinde
kaldýrýmlarý aþýndýrmakla yargýlanan babam
saatin yokluðuna hayýflanýp kurardý gözlerini alarm gibi aydýnlýða
iþe gecikme korkusuyla hesap yapacak vakti bile bulamadan
elinde kýdemlik yol arkadaþý bir sefer tasý
ceketinin bir cebinde hep taþýdýðý bayat ekmek arasý kuru çökelek
öteki cebinde bir türlü denkleþtiremediði bozuk yol parasý
her sabah iki saat önceden yola koyulurdu telaþlý
aðýr adýmlarý onu gene iþe yürüterek yaðmur çamur demeden sürüklerken
o herbirini gözünde görürdü sanki alacaklý
sonra da kendini cezalandýrdýðýnýn farkýna bile varmadan
bütün öfkesini ve hýncýný çýkartýrdý bir güzel ayaklarýndan



her akþam yorgun argýn eve dönen anamýn-babamýn
anca geldiklerinde fýrsat doðardý emektar ellerine
rötarlý sevgi bahçemizin avuçlarýna ekiliþi
onlar bize hasret telaþlý yollara düþedursunlar
bizim de sokaklarda serili kalan yaþlý gözlerimizin
evde kevgir misali nasýrlý parmaklarýna süzülüþüne
ve her gün film þeridi gibi baþa sarýþ sahnesine
tanýklýk payý çýkardý üzerimizde dolaþan acýmaklý gözlere



gelir gelmez soluklanmalarýna bile fýrsat vermeyip
hem sevgiye aç hem de ana babaya muhtaç
sýraya dizilmiþ bir vaziyette ve de dört gözle
ellerinin saçlarýmýzda gezinmesini isterdi baþýmýz
bir de güvenli kollarýnda huzuru yakalayýp
öpücüklere döþek serip dizlerinin altýnda
kýrmýzý olmayý beklerdi yanaklarýmýz
daha küçüktük henüz almýyordu bücür kafamýz
nerden bilirdik ki kör topal ilerleyen zamanýn
kamburlarýný gere gere sýrtlarýnda çýkartacaðýný yatýya kalýp



biz ise üç afacan olanlardan habersiz mutlu bir þekilde gülen yüzümüzle
takýlýr dururduk ellerimizden kayýp giden uçurtmamýzýn peþine
düþlerimizi yakalamaya yorgun düþünce minik adýmlarýmýz
cývýl cývýl rengine hayran olduðumuz ve boyanmak istediðimiz gökkuþaðý
olurdu her gece rüyalarýmýza çaðýrdýðýmýz en cilveli arkadaþýmýz



balonsuz havaya uçan çaðrýnýn kapýsý güm diye çarpýnca suratýmýza
perde gibi gözlerimiz kýpýrdamadan asýlý dururdu camda
gel zaman git zaman anlardýk ne gelenin ne de gidenin olacaðýný
çocukluk iþte!
bakardýk ne avutan var ne okþayan ne de duran baþucumuzda
teselli arardýk zýrt pýrt güneþin tavýr yapan koynunda
boyuna bir türlü yetiþemediðimiz topuksuz pabuçlarla
bahse yatýrýp yarýþtýrýrdýk küçük görünen ayaklarýmýzý
garibim de oynadýðýmýzý sanýp nazlý edasýyla
saklanýrdý bizden köþe bucak çok çoook uzaklarda

...



hâlâ içimde küçüklükten kalma oturan haylaz bir kýz çocuk
aklý sürekli oyunda yorulmak bilmeden hoplayýp, zýplayýp
tam gidip boynuna sarýlmak istesem küçüðümü yakalayýp
köþe kapmaca saatimiz baþlýyor nasýl da yüzü kýzarýp



M&G..




Sosyal Medyada Paylaşın:



(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.