ESKÝDEN BERÝ
Bir kýz çocuðu tanýrdým
Önceleri yaðmur yüklü bulutlara
Benzerdi ,kýrýlgan duruþuyla
Gözleri gülmeyi unutmuþtu,
Yüzünde gizli bir hüzün taþýrdý.
Kaybetmiþti anne babasýný erkenden
Öyle yalnýzdý ki,
Bir gün þefkatli bir el
Küçük kýzýn ipek saçlarýna dokundu
Þefkatliydi, sevecendi.
Sarmýþtý küçük kýzýn yaralarýný.
Gülüyordu artýk küçük kýz,
Taa gözlerinin içinden.
Yüreði sevgi ile dolmuþtu.
Koþuyor oynuyor dur-durak bilmiyordu.
MUTLUYDU!!!
Gökyüzüne tebessümü,
Uçan kuþlara selamý vardý.
Dalgalarla yarýþý,
Yýldýzlara bile yan bakýþý,
Þýmarýktý artýk her çocuk gibi,
Þefkatli eller çeker,bilirdi nazýný.
Hiç olmadýðý kadar ,
Mutluydu ,mutlulukla çalardý sazýný..
Ahh!Küçük kýzým
Dilerim hep gülsün yüzün
Seni saran þefkatli kollar,
Tanýmasýn dert ile hüzün
Mutlu ol, yeni yuvanda
Güllere inat sen hiç solma.
Pýnarlara inat sen hep çaðla.
Aðlarsan sadece mutluluktan aðla..
PERÝHAN TUNÇOK (ESMÝZE)
29/5/2009
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.