Haydi, utanma bu memleket senin
Ana rahmine boþuna mý geldin
Ýçerde on yýlýný vatan için verenler ölmüþken
Kahvelerde her gün kurtulan; ama sokak sokak satýlan vatan
Kaç defa kiraya çýktý bilmeden biz
Haydi, utanma yavrum sen doðalý iki yýl ben doðalý yirmi sekiz yýl
Az, bilirim yetmiþlik dede için; ama çok benim için
Haydi, utanma bu memleket senin
Uzak Asya, Avrupa
Yalan, az ötede Ýzmir az öte Baklan
Vallahi gerisi, gerisi benim için de yalan
Daha görmedim Arnavut Kaldýrýmý’ný
Veya Ýstanbul’un bir karýþ topraðýný
Haydi, utanma artýk, bu vatan senin
Kurtlar varmýþ düzünde tepesinde
Daðýnda domuzlar bile küstü, hem vallah hem de billâh
Bu vatan adam etmek için beni, her gün insan kesti
Utanma yavrum yaþýn daha iki
O koca adamlarýn sýrtladýðý ölümü kaldýrsa beþer
Ki sanmam, kaldýrmasý da sana düþer
Sen de yaz ölenlerin için gece vardiyasýnda
Hapishane duvarlarýnda
Ufacýk servilerin tepesine zýplayýp
Özgürlüðü yakalamak adýna ölenler için yaz
Haydi, utanma bu vatan senin
Benim olduðu kadar vallah da billâh