Gözlere doldurdu her renkten bir parça Ayný ýþýk; ama hep farklý Bir adým melek, bir adým iblis, bir adým ve kendi Elleri gözlerinde kansýz ama acýlý Sokaða düþtü günahýn çuvalý Ve ölümün býçaðýna dayadý baþýný
“Kýsa, çok kýsa, andan bile, ne yapýlýrdý ki”
Ruhun dayandýðý duvar Sarmaþýklaydý koyun koyuna Önce kahkaha sonra zevkin çýðlýðý O insandý Yok, olmaz o hayvandý Yok, yok deðil o olmamasý gereken bir hiç Ölüm, meleðin koynunda yaþandý
“Kýsa, çok kýsa, andan bile, ne yapýlýrdý ki”
Mayasýný koydu zehrin, geceye Sokaðýma yaslandý eller, sýrtlar çöktü Dürdü kendini fýrtýnada, astý gözleri Ve þeytanýn selamý yaslandý Ruhlarý saran Ebrehe Vahþeti çizdi her insanýn düþüne
“Kýsa, çok kýsa, andan bile, ne yapýlýrdý ki”
Çöplüðe düþen ceset artýk rüya görebilir mi ki Artýk ölümü bu bedene tekrar yaþatabilir mi? Sen, cani, ölümü yaþarken Hangi dua o aný durdurabilir