DEM BE DEM

DEM BE DEM


Adým attýðým herbir yerden
Zaman kýrýntýlarýný býrakarak geçtim
Kaybolmamak için


Kalabalýklar içinde þarkýlar
Söyleyerek yürüdüm
Vakti gelince hatýrlanmak için


Bir avuç yalnýzlýk satýn aldým
Yol üstü kervanlarýndan
Belki lazým olur diye

Gözyaþlarýmýn ýlýklýðýný yüreðimde
Muhafaza ettim
Gün gelir üþürsem diye


Baþucumda bir hayat bulundurdum hep
Gözümü açtýðýmda yaþamak için

Her hoþça kal canýmý yakardý
Her acý eksiltirdi beni benden
Hayallerim umutlarým
Yaðmurun dinmesindne sonra
Ortaya çýkardý

Elimi saçlarýma her atýþýmda
Elim periþanlýk kokardý
O zaman aðlardým kendime
Avuntularýmla iyi geçindim hep

Kulaklarýmda terk edilmiþliðin müziði
Sýrtýmda hüzünlerin dayanýlmaz aðýrlýðý

Boynum eðik dünyaya
Yavaþca geçiyorum
Parmak aralarýmdan
Dünya artýk durmaya hazýrlanýyorken


Ben þiir anayým..! Kimseyle yatmadan binlerce doðururum..! Z.K.
20 NÝSAN 2009 03:23

Sosyal Medyada Paylaşın: