Aþk, koptu yýldýzlardan düþtü,karýþtý toza topraða Sustuk. Oysa hýrçýn masallar anlatma vaktiydi. Biz sustuk. Bir zamanlar ile baþlayan cümlelerle tanýþma vaktiydi. Ýçimiz kan aðlaya aðlaya tanýþtýk. Unutmak hiç bize göre deðildi. unutmak düþtü dudaðýmýza Ordan yüreðimize mecburduk. Yoksa yaþayamazdýk. Hayallerimizi sattýk uçurtma uçuran çocuklara Sokaklar caddeler dile geldi adeta Ahhhh ettiler halimize Biz sadece sustuk. Mecburduk. Ayrýlýk, üzerimize dar gelen kýyafet gibiydi hep bize Bilemezdik. An geldi üþüdük ve giydik Yavaþ yavaþ ölüme yaklaþýlan an gibiydi. Gözyaþlarýmýz ele verdi. Suçluydyk. Yakalandýk. Ýnanmadýlar. Onlar inanmadýlar biz kahrolduk iyice Beterleþtik gittikçe Sonra matem havasý sardý þehri Küstü herkes her þey küstü Dedim gitmek zorundaydý Özlem süsü vermeye çalýþtým yarama Lakin daha kanadým Hep sustuk biz sadece sustuk Ayrýlýk,konuþmayý sevmezdi Anladýk
ZELÝHA KÖSE 30 OCAK 2009 03:00
Sosyal Medyada Paylaşın:
zeliha1988 Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.