DOSTLARI OLMALI İNSANIN

Dostlarý olmalý insanýn,
aynen gemilerin limanlarý gibi.
Zaman zaman uðradýðýn, yükünü boþalttýðýn,
dalgalar dininceye kadar beklediðin koynunda.

Sonra açýk denizlere uðurlamalý seni,
geri döneceðin günü bekleme umuduyla.
Bazen, rüzgâra o açmalý yelkenini,
yanaðýna konan bir öpücüðün coþkusuyla,
halatlarýný çözmeli,
seni çok ama çok özlemeli.

Dostlarý olmalý insanýn;
ermiþ, bilge, hayatý ezbere okuyabilen.
Düþünmediklerini düþündüren,
seni bir cambaz ipinde, güvende tutabilen,
gerektiðinde senin için ateþi yutabilen,
yolunu ýþýtan ustan olmalý.
Þekillendirmeyi öðretmeli hayatýn çömleðini.
Sana vermeli soðuk bir kýþ gününde
üzerindeki tek gömleðini...


Sosyal Medyada Paylaşın: