Kimsesizliğin aczinde hiçsin

gözlerin neminde buðulanýr damlar zaman
yok olan yaþamlarýn çiziklerinden yol olup
her darbenin kirinde kana bulanan ellerinin
ayalarýnda nasýra dönüþünü seyrederken
katýlýrsýn yalnýzlýðýn senfonisine kahkahalarla

kör vuruþlarda kýrýlan sevgiler savrulurken
üç kuruþa peþkeþ çekilen haysiyetin çirkefinde
bir lokma aþa dönen taþlarý okþarken batarsýn
aðýr aðýr ölüm kokan timsah gözyaþlarýnda
bir hiçsindir artýk titrerken kimsesizliðin aczinde

kandilinde yaðýn bitiþini kýskanan geceye
mor salkýmlý sokak aralarýnda kývrýlan bebelerin
hýrlayan soluklarýna minik elleriyle tutunup da
bir tutam yaþamýn masmavi alevinde yanýþýný
dinlersin açlýðýn türküsünde inceden bir sýzý içinde

hele bir kýrmýzý karanfil dökerken yapraklarýný
ýlgýt ýlgýt esen rüzgarýn kollarýnda olur dil lal
ve sen parantez içinde diri diri gömülürken
köpüren kanýnýn alevinde üþür ölüm

mersaus 20/04/200..sen hiç öldünmü ki


Sosyal Medyada Paylaşın: