Avuçlarýndan düþtüðüm gün ; Ýki mesafe, Ýki boþluk, Açýldý sana. Ve rüzgar, En hýrçýn haliyle sustu kýyýlarýmýza.
Serin bir akþamý daha kucaklýyoruz þimdi Yaþamak korkusunda.
Dün, Siyah bir kelebeði sýnadým gözlerinde. Ölüsü düþmedi ben kadar, Aksine, asi direnci Asil bir uçuþa gebeydi...
Ama Çocuk çok kez düþtü bisikletinden. Ve acýsý karýþtý hücrelerimize..
Hayatý yeniden sevmek mümkün mü Anne...
Ey ömrüm, Desem ki Genç deðil bu beden, topraðýn kadar.. Ve yorgundur adýmýz suya yazýlmaktan. Misal ; Yürüsem denizine, Ve koþsam mecalsiz. Büyür mü yine gelincikler, Küçüldüðümüz öyküler henüz konuþmadan...
Biliyorum sevgili, Bir gün sen de gideceksin. Büyük ihtimal, Sabahlarý artýk aðlamayacaksýn. Ve giderken, Feodalizmin zaferini ceplerine dolduracaksýn.
Þimdi söyle, Hayatý yeniden yazmak mümkün mü Anne...
Üstat der ki ; "Hayat, kalemden büyüktür.."
Öyleyse sobe þairim, Sobe...
miNe güLtepe Sosyal Medyada Paylaşın:
miNa.. Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.