GÖNÜL

Eðlenecek gül ararken,
Daldan dala uçtu gönül.
O gül, bu gül, bi-kararken,
Dertten derde düþtü gönül.

Goncalardan, açtý mana,
Rayihasý deðdi cana,
Dur-duraksýz, aþktan yana,
Ufuklarý aþtý gönül.

Mecnun etti aþký Leyla,
Neye baksa hep o peyda,
Ak-pak oldu kara sevda,
Aþk gözünü, açtý gönül.

Saz göðsünde tele döndü,
Piþti, yandý, küle döndü,
Coþkun akan sele döndü,
Irmak olup taþtý gönül.

Eriþ, öyle bir eriþki,
Ne þaþlýk var, ne çeliþki,
Akýl almaz öyle iþ ki;
Hayretlerle þaþtý gönül.

Can içinde bir dost gördü,
Eteðine yüzler sürdü,
Kendine bir duvar ördü,
Sýrra kadem bastý gönül.

Tüm engeller kalktý önden,
Dönmek bitti, döndü dön den,
Yaralýya altý yönden,
Güzelliði saçtý gönül.

07/10/1999…. Mustafa Yaralý


Sosyal Medyada Paylaşın:

Mustafa Yaralı Åžiirleri

(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.

En Çok Okunan Şiirleri

Cömertlik YILLAR NE ÇABUK GEÇTİ Kardeşim Komşuluk ve cemiyet ÖNCE EDEP İYYA……. ÇEVREMDEKİ SURLAR Kıskançlık ALLAH’IM Trafik canavarı kim?