İstanbul'da Bekliyorum

Gün, her sabah daha zor geliyor.
Bir ayrýlýk türküsü aslýnda benimkisi
Annemden ayrýlalý daha kaç gün oldu ki,
Özlüyorum iþte, kýzmasýný, baðýrmasýný
Zorluklarla piþiyorum bu gurbet elde.
Gurbet gurbet dedikleri kaç adým yol ki?
Her demlediðim çayda, çocukluðumu özlüyorum.
Her film beni anlatýyor sanki.
Yüreðim, ona her þeyi sýðdýrmaya çalýþýyorum,
Bilmesem de sevgiyi, tatmamýþ olsam da aþký,
Acýlarla da insan piþermiþ piþtim.
Yandým, kül oldum buralarda
Bildin mi, duydun mu? Zeytin gözlüm..
Bütün Ýstanbul üstüme üstüme geliyor
Ben kaçtýkça, o kovalýyor sanki
Sen geliyorsun aklýma.
Bir soluk almadan daha
Akþam oluyor Sultan Ahmet’te
Bir koþu iniyorum Eminönü’ne
Gemiden inenlere bakýyorum.
Biri de sen olur musun diye
Kaç gemi gelip gidiyor,
Ben bekliyorum rýhtýmda yine
Sen geleceksin, seni bana getirecek
Günün birinde bu iskele diye.
Vakit tamam, gün döndü yine
Akþamýn ayazý çýktý,
Lambalar yanýyor, sönüyor
Kalbim kýpýr kýpýr,
Ana kuzusuyum daha
Sen bilmesen de
Bekliyorum iþte
Ýstanbul’un bir köþesinde
Sen geleceksin diye…

Sosyal Medyada Paylaşın: