GÖK KUŞAĞI

Bekle demiþtin
Gökkuþaðýnýn bittiði yerde!
Çocukluðumda hep oradaydým..
Aylarý sayamaz
Güneþi, rüzgârý tanýyamaz oldum.
Derken geldi gençlik..
Topraðý, aðacý yazdým bir kenara!
Daðlar dizildi karþýma sýra sýra.
Aþmak geliyordu içimden engelleri..
Bekle demiþtin
Her güneþin doðuþunda, batýþýnda.!
Karanlýk geceyi, yýldýzlarýn sarýþýnda.
Kar’a, yaðmura aldýrmadan,
Oradaydým..
Baharla kýþý
Yeþille toprak rengini,
Bir görmeye baþlamýþtým.
Yalnýzlýktan bazý geceler, üþüyordum.
Isýnmak için yer aramak istediðimde,
Hep o ses
Bekle!
Bekleyerek geçti yýllar.
Belki mevsimlerin adlarýný unutmuþtum!
Sevdiklerimi ve kendimi unuttum!
Unutmadýðým bir sen…
Bir de sesin..
Gökkuþaðýnýn bittiði yerde bekle!
Ayak yalýn,
Baþ kabak,
Yarý giyinik, yarý çýplak..
Bir lokma ekmeðe muhtaç,
Ama tok…..
Bekliyorum gökkuþaðýnýn bittiði yerde.!

29.12.2002
Ahmet Çelik
Ceyhan

Sosyal Medyada Paylaşın: