HAYALETLER

Yürüdüm sokakta,
Çarþýlar baþka baþka,
Durdum, dinledim, düþündüm,
Kafam karýþtý hayaletlerle,
Yýðýn yýðýn olmuþ,
Ýskeletler sokaklarda,
Hayaletler gibi iskeletlerde de,
Akýl kalmamýþ düþünecek,
Kime kul olduðunu anlayacak…
Bu robotlar, adým atar gelmez geri,
Fireni patlamýþ araba misali.
Mezarýný kazýyor,
Define bulmak kastýyla,
Eritiyor hayatýný, yaþamak zannýyla.
Kýrýk dökük bir sepet ile hayalet,
Meyveleri toplamaya çalýþýyor,
Akýlsýz, ruhsuz iskelet.
Tat alacak dil kalmamýþ,
Yine de geliyor,
Laðým çukurundaki yaþamýný,
Gül bahçesi zannediyor…
Beyin kurumuþtur sulanmadýkça,
Umursamazlýk, itaatsizlik,
Beceriksizlik ve ahlâksýzlýk,
Ama en ciddisi de dinsizlik…
Çok konuþmak bir þey yapmadan,
Sonuçta karþýlýk beklemek
Ve hayaletlerle kendisini avutmak,
Laðým çukuruna itmiþtir,
Hayaletli þahsý,
Tepe takla et, bu sayfayý!
Kalp tak, beyin tak, bu iskelete,
Yeniden düþünüp, yeniden yaþasýn,
Hem de kul olduðunu hiç unutmayarak…

1991/Konya
Sosyal Medyada Paylaşın: