DENKLEM
DENKLEM
Sevebilmek umuduyla gelmeye çalýþýrken
Gelirken geldiðin yollar farklý yerlere giderken
Þaþýrýp, kýrýlýp dura dururken
Sen dururken yol akýp giderken,
Bilinmedik bir yol aritmetiðini çözmek için uðraþýrken;
Gölgesiz, susuz beklerken beni seni
Kýzýp söverken hayata
Gelebilme umudunla, gelip sevebilme umudunla
Ölmemek için sýký sýký tutunurken hayata
Otobüsler, trenler hatta vapurlar bile
Bu çok bilinmeyenli yol denkleminde ayrý deðer alýr
Her biri “sen ve ben” belirsizliðinde bir “sonsuz” olup kalýr….
Kimi içerek ne içtiðini bilmeden sarhoþ olamadan
Kimi þiir yazarak yazdýðýnýn beþ para etmeðini bilerek
Kimi daðlarda bayýr týrmanarak
Kimi þehirde rugan ayakkabý ile yürürken
Kimi morgta beklerken
Kimi doðum yaparken
Bir çocuðun baþýný okþarken birileri
Bilinmedik þehirlerde kendileri olmak için çabalarken kimileri
Kimisi seviþirken
Kimisi susup otururken
Kimisi aðlarken baðýrýrken
Ölürken kimileri
Yaþarken kimileri
Hep deðer olup “sen ve ben” denkleminin çözümünün peþinde…
Sevmek mi, sevilmek mi yoksa sevebilmek umudumu anlamadan
Durup dururken yürümeden ben yürümeden yol altýmdan zaman gibi akarken
Sen bir yerlerden bana gelmek için mi yoksa bir yerlerden kaçmak için mi giderken
Anlamadan telaþ ile çözemeden yolu susarken, aðlarken, gülümserken
“Sen ve ben” denklemi sonsuz bir deðer olup kalmakta…
Sevda mý, aþk mý, hasret mi, vuslat mý bilinmeden…
Görkem ÖZCAN
gorkemozcan86@gmail.com
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.