ELİNDEN TUTARIM

Dün tarihine bakmaktan utanan serseri,
Küfrü kalbine ok gibi saplayýp iten serseri,
Nefret tohumunu saçar, kalbinin hücresine,
Hayâsýzca kinini katar, aydýnlýk bahçesine.

Dininden yadigâr kalan kutsal bez parça,
Gel, utanmazsan bu emaneti de parçala,
Annen aðlasýn, ablan oynasýn, sen zýpla!
Belki de çaða yetiþip atlarsýn bu hýzla!

Ýmaný alaya alan insandan ben korkarým!
Tek kalsam da býkmadan hak yoldan giderim,
Ben giderim dava kalýr; sahipli ya da sahipsiz,
Davana sahip çýkarsan senin elinden tutarým.

Anneler aðlar, yeni nesil uzaktýr mezardan,
Dul kadýnlar ýrak kalmýþ, sosyal yardýmdan,
El uzatýr, bin bir çile ve ýstýrap çekip durur,
Kalbi yanmýþ, sorumsuzlara aðýt yakmaktan.

Dedemin gözleri kör, beli bükük; yol bilmez,
Gençler ki; saygý, sevgi nedir, nedendir bilmez,

Sözlerimiz yaþadýklarýmýzdan hýzla kaçarken,
Kelimeler aðzýmýzda sessizce hep aðlarken,
Ýnan ki köhne hayat, imansýz asla düzelmez,
Bu dava omurgasýzlarýn sýrtýnda yükselmez…

14.12.1990
Konya
Sosyal Medyada Paylaşın: