sensiz sonsuzluk...(senli de sonsuzmuş) Kelâm İşçisi
sensiz sonsuzluk...(senli de sonsuzmuş)
Bir lahza baþlayacak en son ayrýlýk, gör(e)meden son kez, gözlerim nemli. Kapýlar ardýnda yorgun hýçkýrýk, saçýnda gezen eller,þimdi kederli...
biliyorum,yitmek büyük hediye, olmadýðýn þehirde,es(e)meyen yelim. ömür su oldu aktý,bilmem ne diye, yýkýlan her umudun mimarý benim...
þair ellerimde nasýrlý kalem, beyaz sayfalarda siyah yokluðun. her sabah güneþle baþlayan elem, semahýndayým iþte,sensiz sonsuzluðun...
Havasýz,ýþýksýz,karanlýk odam, Bir mum arýyorum yoluma fener. Þeytanýn yoldaþý,baþsýz bir adam, her gece senden kalan izleri siler...
Engin bir yolculuða çýkarým ansýz, sen gel(e)meden topraða doyar mezarým. Bir derde düþtüm ki lokman hekim dermansýz, ben daha çok seni,sensiz yazarým... Sosyal Medyada Paylaşın:
Kelâm İşçisi Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.