Ölümle gelen ayrýlýklar acý olmuþ neyleyim? Biçare ellerim yüzüme deðmiþ hâl meþum, hayal mevsuk hangi yöne sapsam çare arar gözlerim. Sancýlarým tutmuþ, gölgem týknaz, ayna yok kimden bir çift göz isteyim?
Sýðýndýðým ne bir köþe baþý hayalim var, ne de gözlerimin belirlediði bir yol haritasý. Zamansýz öfkelerim aðrýlara teslim olmaya baþlamýþ, sancýlar gerisingeri teþhis etmiþ bedenimi, çatlak duvarlarý kapatsýn diye asýlmýþ bir saat gibiyim.
Þimdi öfkemin kuytularýnda huzursuz bir kalýntý, bir dev var sanki asiyim. Uzanmaz ellerim kopsa ne fayda yerinden, bir damla kan kalmaz, aksa bu maðrur düþlerimden.
Sosyal Medyada Paylaşın:
Mutlu ASİLDÜŞ Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.