çocukluğa özlem

ÇOCUKLUÐA ÖZLEM

Bilmemki neden boyanýr insanlar?
Boyandýklarý ile kalmayýp
Boyarlar çevrelerini.
Yoksa bende mi boyalýyým,
Boyalýyorum çevremi?
Ah duruluða saflýða muhtaç yüreðim..
Çocukluðumu yaþadýðým mahallem,
Mahallemin insaný.
Yanlýþlarýn bilmeden iþlendiði,
Aðýzdan çýkan küfürlerin bile
Safçasýna atýldýðý.
Annemin bir gecede diktiði
Bayramlýk basma elbisem.
Nerdesiniz?
Oyuncaklarýmý ellerimle yaptýðým,
Ýnþaat kýrýntýlarý arasýndan topladýðým
Tahtalar,çiviler,teller
Bitmesin diye çakýmla açtýðým
Kurþun kalemim,
Renkli kokulu silgilerim,
Saman kaðýdýndan defterlerim,
Nerdesiniz?
Deliksiz uyuduðum
Yastýðým,yataðým,
Sabah yüzümü okaþayan güneþ,
Sanki yýllarca süren uzun günlerim,
Nerdesiniz?
Yediðim domatesin lezzeti,
Her yemeðin yanýnda kýrýlan
Kuru soðan
Ya kümesten yakalayabilmek için
Peþinde koþtuðum sarý tavuk
Nerdesiniz?
Öðle uykusuna yatýrabilmek için
Azarlayan ablam
Akþam karanlýðýna kaldýðým için
Elinde sopa ile koþturan babam
Sokakta oynamaya doyamadýðým arkadaþlarým
Ah çocukluðum, en güzel günlerim
Nerdesiniz?


Nilgün KURT
GAZÝEMÝR
Sosyal Medyada Paylaşın: