Tam da avuçlarýma rahmet yaðacakken. Ne suya dokunabildim ne topraða. Ýmrendim rüzgârla titreyen yapraða. Sanki yabancý bir elde gibiydim. Sandým iblisle kol kola girdim. Mahzunlaþtý Cuma. Burkuldum. Vefasýz kuldum.
Hapiste miyim, sürgünde mi. Bir bilinmez yerde mi. Yoksa Cuma mý yasta? Bir sala bir ezan duyulmamakta. Neden minareye kuþlar konmamakta. Niye avuçlarým Allah’a açýlmýyor. Yalnýz kulaklarým çýnlamakta.
Sala duyulsaydý, okunsaydý ezan. Olsaydým en son safta. Düþmeseydi ruhuma hazan. Tam da rahmet yaðacakken avuçlarýma. Ne suya ulaþabildim ne topraða. Sanki vatanda deðildim. Sandým iblisle kol kola girdim. Mahzunlaþtý Cuma, Burkuldum. Sözde kuldum. Ankara,22.05.2009Ý.K
Sosyal Medyada Paylaşın:
zakir Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.