DÜĞÜM DÜĞÜM

Yaratýlan, yarataný unutmuþ,
Diz boyu yalanlarýn arasýnda,
Hakikat diye gölgede boðulmuþ,
Gözünde bir damla yaþ kalmamýþ,
Bilinçsizce akan göz yaþlar da onu,
Rabbinden daha da uzaklara taþýmýþ,
Sýnýrsýz sevgiler, beþeri ebedileþtirdikçe,
Makamýný aþaðýlarýn aþaðýsýna taþýmýþ...
Beyinle kalbin birleþmediði noktada,
Emirler, heva ve hevesten gelir asalakça,
Düðüm düðüm boðulur, büyüklük tasladýkça.
Aklýný ilahi emrin buyruðuna veren mümin,
Derinlere dalsa da Yunus gibi olur emin.
Ýnsanlarýn yöneldiði tek nokta,
Nefislerin közle kabartýlmýþ boþluðu,
Elekte elenmekten kaçan boþ sözler,
Ýnsaný hakikatin dýþýna taþýyordu,
Orada elendikçe eleniyordu,
Kalburda kalanlarsa,
Heva ve hevesten medet umuyordu…

1994/Konya
Sosyal Medyada Paylaşın: