"Ki her ölüm bedene tutsak ruhun özgürlüðüdür aslýnda…" T.T.2
Belki de aðlamak yanlýþ ölenin ardýndan Yaþayanýn tutsaklýðýna aðlamak gerek. Kim özgür ki tanýdýðýn, ne çocuk,ne kadýn,ne adam. Ne de aðaç,kuþ çiçek kökleriyle aðaç topraðýn kuþ kurdun, çiçek bir mevsimlik saltanatýn derdinde Su bile yataðýna mahkum. Deniz, denizlere
Bitmeyen sevdamýz-dinmeyen özlemimiz Kaç yaþýnda olursan ol Ruhun hep mahkum bedenine Ruhun hep tutsak Belki bu nedenle Kafesin içinde Kah çýrpýnan -Kah öten -Kah þakýyan kuþlar gibiyiz
En azýndan benim ölümümü de Bedenin parmaklýklarýný kýrmasý gibi görün dostlar Vasiyetim bu size..
Türkan-22/05/2009
Sosyal Medyada Paylaşın:
sonbaharımsın Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.