Lunaparkýmýn renkleri gökkuþaðýndan. Her adým baþka güzellik, Her dokunuþ sihir, Her nefes rüzgarý bir rengin Gökyüzüyle bir…
Lunaparkýmýn ýþýðý elmastan. Gözlerini kamaþtýrýr güneþin ardýndan. Tutamazsýn eteklerinden elin kayar. Zaman durur; sen iþlersin…
Kim görse alamaz kendini. Uykularýna dalamaz. Çocukluðunu býrakýr orada; Ýp atlayamaz, Top oynayamaz, Gülemez, Aðlayamaz…
Gökkuþaðý dolandý, sarýldý, Göz kýrptý sonra bana, geçen gece. Parýldadý, oynadý hepsiyle. Gülüþmeler , iç kopuþlar býraktý; Bir melodi, Bir meleðin arpinin sedasýyla…
Ýstersem uçuyorum kanatsýz. Gerçeðimde düþümü yaþýyorum. Tabi ki atlý karýncam var, en göz alýcýsýndan. Gökkuþaðý onu benim için özene bezene boyadý. Renklerle sarmaþ-dolaþ dönüyorum.
-En sevdiðim, en güzelim-
Iþýklarýn, gözümü aldý. Gözlerimde renk Gülümseyebiliyorum…
ezgi ç. 07.11.2008 Sosyal Medyada Paylaşın:
sarı yapraklar Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.