imza
bu hayata attýðým en güzel imzaydý
dudaklarýndaki gülümsemen
ve ben senin gülümsediðini bildikçe kapatabiliyordum gözlerimi
yeni bir hayata
uyanýrken
dokunmanýn yasak
bakmanýn günah olduðunu söylediler
hayal kurmak için yeterince bonus birikmemiþ kartýmýzda
aksi halde katline karar kýlýnan tuhaf yaratýklar sýnýfýndan
en zararsýzlarýndanýz biz
sevmenin tuhaf
sevilmenin filmlerde olduðu dönemlere doðru yol alýrken
sokakta el ele tutuþmanýn
dinsizlik alametiyle sorgulandýðý bir devre geçiyoruz artýk
sen bana uzak
ben senin önünde yürürsek eðer
din kurtulacakmýþ gibi sanki
ve nasýl bir tanrýdýr ki bu
seni seviyorum diye
beni cehennemine alacakmýþ gibi...
bu hayata atabildiðim
en güzel imzamdý gülümsemen
uzun zamandýr yazmýyorsam
bu beceremediðim için deðil
çýkaramadýðým için aklýmdan
yalnýz uyanýlan sabahlarýn soðukluðunu
bahara actýðým pencerelerden giren rüzgar deðil
bu uçuþan polenler
yaðan bahar yaðmuru deðil
yazýlamayan buðusuna camlarýn
seni seviyorum korkusu
kesip atamadýðým
aklýmdan bu gerçeklik
sen gidiyorsun ya þimdi akþam olur
sabaha dört kadeh kaldý
ansýzýn ararsýn diye avucumda sýmsýký tuttuðum telefonum
aramama ihtimalini aklýma bile getirmiyorum
ýslanmýþsan sýrýlsýklam
ve yorgunsan çalýþmaktan
canýn saðolsun
anlayamýyorsam seni
tutunamýyorsam sözlerindeki cesarete
benim yoksulluðum
sarýlýp uyuduðun benim kollarým
içine çektiðin benim nefesim
þimdi yanýnda olamýyorsam
benim bencilliðim...
bu hayata attýðým en güzel imzamdý
dudaklarýndaki tebessüm
oyle beceriksizdim ki
ne yaptýklarýmý koruyabildim
nede üstüne koyabildim öðrendiklerimin
yeni baþlamýþ kadar ürkek ve çekingen
sonuna gelmiþ kadar takatsiz...
bir yaným yeter artýk diyor
diðer yaným dizlerinin üzerinde
ne gözlerimi kapayabiliyorum
nede bakabiliyor gözlerine
alýp ceketimi çýkarken sabahýn bir yarýsý
o soðuk odada yalnýz býraktýðým benim
içime çekip nefesini
sevgine ipotek koyup kendini adam sanan
benim bencilliðim....
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.