Günün ilk ýþýklarýyla uyanýyorum, Her taraf da bir sessizlik Bir durgunluk var. Sanki dünya durmuþ, Hiç birþey canlý deðil, Uçsuz bucaksýz daðlara kadar, Uzanýyor yorgun gözlerim. Dumansýz kalmazdý O muhteþem daðlar, Fakat o dumaný da göremiyorum. Gökyüzünü süsleyen bulutlarda yok, Cývýl cývýl öten kuþlarda, Özðürlüðüm elimden alýnmýþ sanki, Hiç birþey bana ait deðil, Sadece bedenimi ýsýtan bir güneþ var o da terk edecek beni biliyorum, Senin,daðlarýn,gökyüzünün terk ettiði gibi... 10/11/1994
Sosyal Medyada Paylaşın:
Son Osmanlı Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.