ŞAFAK

Sen korkularla geçen, bir gecenin nûrusun.
Aydýnlýða açýlan, kapýnýn ilk yolusun.
Mansur’un tarifinde, Hakk’ýn güzel kulusun.
Penceremden odama, yine hoþ geldin þafak.

Seninleyken, mevsimler þaþýrýr, bahar olur.
Üstüme çöken, acý kâbuslar hep kaybolur.
Tepelerden bayýra, kanat sesi duyulur.
Gönlümde huzura yol buldu geliþin þafak.

Gelip giden yolcuyum, kutup yýldýzý bilmem.
Görsem bile seherde, inan kimseye demem.
Alem çiçekle dolsa, gülden baþka sevemem.
Yeni doðan hayatta varýlan yoldun þafak.

Deðiþmeyip yerinde, takýlý sabit dursan.
Saat sarkacý gibi, zamaný erken kursan.
Ya Allah Bismillahla iþin baþýna vursan.
Hergün suyuma katýk, ekmeðim oldun þafak.

Bu sabah dost baðýnda, ahuzar eder bülbül.
Þevke gelmiþ rakseder, daðda mor renkli sümbül.
Dikenlerin saklamýþ, gelin olmuþ goncagül.
Beni mecnun misali, yollara saldýn þafak.

Ahmet derki; yeter, çok yazma, fazlasý zarar.
Ýbret alana, tam da yerinde, iyi karar.
Okunmasa da kimlerin, nasýl iþine yarar.
Gece karanlýðýnda, gönlüme daldýn þafak.

Ahmet Çelik

Sosyal Medyada Paylaşın: