Saðlýca kal demekten yoruldum Ama arada bir ara beni diyorsun.. Bir temmuz sabahýnda alaca güneþte vuruldum Yaktý güneþ Yaþlý topraða ninni söylerken Susuz yazlara boyun eðdim Biliyor musun? Biliyor musun?
Rüzgâr yoktu Ben savruldum, sen savruldun Bakýþlarýnda duruldum ‘’Yoktun! Sevdiðim... oysa ben çok erken yoruldum Geriye baktým ki Toz dumandan, hilekâr Ben senden, sen benden ihtiyar. Ah aþkým! Her þiirimde gençliðimin baharýný yaþadým Uslan gönül dedikçe Gedik açýlýr kapanmayan yaralar öyle ki, parçalar saçýlýr. Sevdama býraktým yelkenlerimi Alabora olan gövdem mi? Susuyor musun? Sus! Zaman tükendi kýz’ým Sözüm düþmez, Hiledir vakit’e naz’ým Boþ ver Biliyorum
Hiç bir zaman karþýlaþmayacaðýmý da biliyorum Bize bundan sonra Bir mezar, Birde kefen lazým Martý susuzken denizler aðlasýn.
Sosyal Medyada Paylaşın:
karbulutu Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.