ÖYLESİNE BİR RÜYA

Þehirde yaþayan tüm insanlar,
Sanki caddeye akýn akýn gezmeye inmiþlerdi.
Her zaman olduðu gibi,
Güneþ en tepedeydi.
O sýcak son yaz günlerini yaþýyorduk.
Bir deli rüzgar esti,
Kalabalýktan kaçarcasýna,
Sessiz sakin bir yer aradým.
Sonunda ufak bir çay bahçesine sýðýndým.
Bir çay söyledim, geçen insanlarý seyrettim.
Aklýmdan sinsice binbir hayal kurdum.
Rüzgarda daðýlan saçlarýna takýldým,
O anda onu gördüm.
O mavilikler içinde kaybolduðum gözlerinde,
Uzun toprak rengi saçlarýnda,
Kalbimin titrediðini hissettim.
Çay bahçesinde hafiften bir müzik çalýyordu,
Oturduðum yerden kalktým.
Sessiz ve ürkekçe yanýna yaklaþtým.
Öylesine birbirimize bakýyorduk,
Yine mavi gözlerine dalmýþtým.
Bir merhaba diyebilmek için,
Sanki bir asýr geçmiþti.
Onun yanýna sokulduðumda,
Gözlerine takýldýðýmda,
Birþeyler söylemek istiyordum,
Kelimeler boðazýma düðümleniyordu.
Son bir cesaretle yanýna oturdum.
Ýkimizde þaþkýndýk,
Her þeyi oluruna býrakmýþtýk.
O güzel yüzü, hafif tebessümü,
Kalbimin derinliklerine kadar iþlemiþti.
Hafif bir titrek sesle,
"Merhaba" dedim.
Bir anda gergin hava yumuþadý,
Konuþmaya baþladýk,
O anda sanki dünya da ikimiz vardýk.
Adýný sordum, adý "BESTE" idi.
Boþuna adýný "Beste" koymamýþlardý.
En güzel müzik ritimleri,
Yüzüne, saçlarýna daðýlmýþtý.
Tarzý o kadar deðiþik,
Sözleri insaný Akdeniz rüzgarlarýyla,
Kalbinin derinliklerine çekiyordu.
Bu yalan dünya da yaþanabilecek,
En romantik anda,
O kadar dalmýþtýk ki;
Havanýn hafiften karardýðýný farkedemedik,
Birbirimize bakýyor,
Oturduðumuz yerden kalkmak istemiyorduk.
Ama kahrolasý saatler birbirini kovalarcasýna,
Onu benden alýp,
O en romantik aný bitirmek istiyorlardý.
Çay bahçesinden kalktýk, yürümeye baþladýk,
Belkide þimdi ellerimin arasýndaki elleri,
Bir sonbahar rüzgarýnýn dallardan sararmýþ,
Yapraklarý kopardýðý gibi,
Zamanda onu benden alýp götürecekti.
O dar sokaklarda yürürken,
Beton yýðýný binalar, üzerimize geliyordu sanki,
O insan seslerini yeniden duymaya baþladým.
Anladým ki; onla beraber daldýðým,
Sessiz rüyamdan uyanýyordum.
Göz kapaklarýmý aðýr, aðýr açmaya baþladým,
Anladým ki; bu gördüklerim,
Öylesine bir rüyaydý...
17/09/1994

















Sosyal Medyada Paylaşın: