KARACAOĞLAN’A
Bülbülüm ol gel de, þu gül dalýma,
Bin gönül dedim de, bindiremedim.
Dermaným ol, iliðime, kanýma,
Sin gönül dedim de, sindiremedim.
Sevdan ile yüreðimde araz’ým,
Günden güne kahrediyor marazým,
Kendi yanar, benim çýkar avazým,
Sön gönül dedim de, söndüremedim.
Bir yel esti, seher vakti buradan,
Gönül kuþum uçup gitti yuvadan,
Hüma gibi süzülürken havadan,
Ýn gönül dedim de, indiremedim.
Aklýmý da ardý sýra götürdü,
Var ömrümü yok ederek bitirdi,
Gökyüzünde, deniz gibi köpürdü
Din gönül dedim de, dindiremedim.
Mahvederken içimdeki curcuna,
Aþýp gitti Ankalarýn yurduna,
Mekân kurdu âþýklarýn burcuna,
Dön gönül dedim de, döndüremedim.
Yaralýyým, yine geldik nazara,
Kendi gitti, beni attý pazara,
Ölüyorum, gel de beni mezara,
Göm gönül dedim de, gömdüremedim.
13.10.2001…Mustafa YARALI
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.