MAT OLDUM

Aþkýna düþtüm,
Nârý’nda piþtim,
Bir can, bir çuldum,
Kendimden geçtim.

Aðrýsý sertti,
Canýma yetti,
Benden kurtuldum,
Aklý mat etti.

Yurdum yuvam yok,
Gayri davam yok,
Aslýmý buldum,
Kinim, kavgam yok.

“Gel” sesi aldým,
Engine daldým,
Doldurdu doldum,
Hayrette kaldým,

Þems’i Mâh’ýn da,
Þahlar Þah’ýnda,
Hep fena oldum,
Secde-gah’ýnda.

Düþten, uyandým,
O’na dayandým,
Rengimde soldum,
Aþka boyandým.

Öncesi cefa,
Sonrasý safa,
Yaralý kuldum,
“Al” dedi “þifa”

11.04.1997-Mustafa YARALI


Sosyal Medyada Paylaşın:

Mustafa Yaralı Åžiirleri

(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.

En Çok Okunan Şiirleri

Cömertlik YILLAR NE ÇABUK GEÇTİ Kardeşim Komşuluk ve cemiyet ÖNCE EDEP İYYA……. ÇEVREMDEKİ SURLAR Kıskançlık ALLAH’IM Trafik canavarı kim?