istanbul, aðlatýr adamý, istanbul, bir yalancý vaha. istanbul, açlýktan bir deri, bir kemik... istanbul anasýný satana, istanbul uðruna can verene, istanbul kaybolup yitip gidene! ey istanbul, sen aþýksýn bana, ben senin yoluna,taþýna topraðýna. seni istanbul yapan kýzýn, anasýna avradýna! istanbul seni seviyorum, istanbul sok elini baðrýma! al þu arka sokaklarýnda sinivermiþ kulunu, sende oturur bir kýz var, evi hemen az üstünde, sallasan o gelir, üfürsen ben uçar giderim yap bir büyüklük, oda büyüklük deðil, sen ki koskoca, aþklara ev sahipliði yapmýþ, seni her halükülarda sevmiþ, erenler ve þairler aþkýna ömür tüketmiþ, ölmüþ ruhlarýn hatýrýna
sen ona karýþtýn, o senin vahdet-i vucuduna!
ama ben onunla var oldum, avuntum istanbul ile öleceðim!
Sosyal Medyada Paylaşın:
SPARTAKÜS Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.