tutsak tutku
Ben kapýnda sadýk bir köpek,
Zamansýz gelen ayrýlýðýn loþ koridorlarý,
Namlusu barut dolu,bitmeyen tüfek
Vurdukça çengiletiyor kader,zavallý aldanmýþlýðýmý
Kaburgalarýmý ibret için sergiliyorlar,
Beni öldürmeyip,hazlarýný gideriyorlar,
birde üstüne sultan Süleyman’a bildiriyorlar,
kapalý kapýlar ardýnda hükmüm verilir.
Kahverengi kurumuþ,sinekler yuva yapar,
Oysa derimin altýnda,eþsiz bir perde var,
Kimseyi suçlayamam,acizlik benle baþlar,
Havlamaktýr tek gayem,aþkýma görkem katar.
Ýt diye hem seviyor,hem zincirim,
Hep sebepsiz,anlamsýz niye bir kase yemek beklerim
Bir tekme karnýma,bak iþkenceyle de ben doyarým
Sanki beni o yarattý,buddha gibi heykelim.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.